Η Εξουσία και οι υποψήφιοι Μνηστήρες της

Μύρισαν γιορτή και φαγοπότι και έρχονται κάθε λογής Μνηστήρες για να διεκδικήσουν μία θέση δίπλα στην Εξουσία. Φοράνε τα καλά τους ρούχα και περιφέρονται, μοστράρουν σε φωτογραφίες, φλυαρούν σε τηλεοπτικά παράθυρα και υπόσχονται ότι αυτοί θα είναι οι καλύτεροι διαχειριστές του θρόνου.

Πολλοί από αυτούς τους Μνηστήρες γλείφουν με λόγια πλάνα τα αυτιά των χωρικών. Ο δύσμοιρος λαός που τρώει τα αποφάγια των εξουσιαστών του, καλείται να αποφασίσει το ποιός Μνηστήρας θα του διαθέσει τα περισσότερα.

Η φιέστα όμως κρατάει μέχρι ...
να βρούν οι υποψήφιοι Μνηστήρες μια καρέκλα στην κορυφή του τραπεζιού και δαγκώσουν γερά τη πίτα στο τραπέζι της Εξουσίας. 

Πρώτο τους μέλημα να ταΐσουν τα πιστά τους σκυλιά με τα κόκαλα από το φαγοπότι τους.

Η ιστορία, μας έχει δείξει ότι μόνο αν γκρεμίσει ο λαός τη Βαστίλλη* μπορεί να διώξει τον κάθε επίδοξο πολιτικό απατεώνα - Μνηστήρα που τρώει και πίνει το μόχθο του.

Ο λαός δεν έχει ανάγκη ούτε από αφέντες ούτε από ψεύτικους θεούς.

Η πραγματική δύναμη του λαού δε κρύβεται ούτε στις κάλπες ούτε στους υποψήφιους Μνηστήρες της Εξουσίας.

Βρίσκεται στο δικό του μυαλό και τα δικά του χέρια.

Μόνο αν το καταλάβει αυτό ο λαός της Γης θα μπει στο δικό του Ανάκτορο, θα φάει και θα πιεί στην υγεία του, και αυτο το τραπέζι θα είναι μια μεγάλη έφοδος προς τον ουρανό.

 

 Μαργαρίτα Αργυριάδου, Κίνημα Δεν Πληρώνω

* Η Βαστίλη ήταν φρούριο με οκτώ πύργους που έχτισε το 1370, κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς πολέμου, ο Ούγος Ομπριό κοντά στο προάστιο Σεν-Αντουάν, στο Παρίσι.

Στην περίοδο της βασιλείας του Καρόλου Στ’ (1380-1422) χρησιμοποιήθηκε τμήμα της ως τόπος κράτησης. Σε πραγματική κρατική φυλακή τη μετέτρεψε ο Ρισελιέ, και από τότε είχε διατηρήσει κάποιον αριστοκρατικό χαρακτήρα. Μπορούσε να στεγάσει μόνο 42 φυλακισμένους, οι οποίοι έμεναν σε ξεχωριστά κελιά ο καθένας και ήταν κατά κανόνα μόνο ευγενείς και μεγάλοι συνωμότες κατά της κρατικής ή θρησκευτικής εξουσίας. Τους φυλάκιζαν εκεί με μυστικές διαταγές. Εκεί φυλακίστηκαν κατά καιρούς οι Καλιόστρο, Μαρκήσιος ντε Σαντ κ.ά.

Η κατάληψη της Βαστίλης

Σύμβολο της αυθαιρεσίας και της καταπίεσης, κατελήφθη από τον επαναστατημένο λαό του Παρισιού στις 14 Ιουλίου 1789. Ο διοικητής της, Λονέ, είχε διατάξει να πυροβολήσουν κατά του πλήθους που την πολιορκούσε. Στη μάχη που επακολούθησε, σκοτώθηκαν περίπου εκατό άτομα. Μετά την κατάληψή της, το πλήθος έκοψε το κεφάλι του Λονέ και κάποιων ανδρών του και τα περιέφεραν πάνω σε κοντάρια στους δρόμους του Παρισιού. 

Οι φυλακισμένοι ελευθερώθηκαν. Η ημερομηνία της πτώσης της Βαστίλης, που σήμαινε για τη Γαλλία το τέλος της βασιλικής αυθαιρεσίας, καθιερώθηκε από το 1880 ως εθνική γιορτή της Γαλλίας.