Το κίνημα «Δεν πληρώνω» αποτελεί ένα κίνημα με ιστορία αγώνων, ένα κίνημα μαζικό που αντλεί δυνάμεις από τα πιο υγιή στοιχεία της κοινωνίας.
Δυστυχώς ανά καιρούς διάφοροι μικροπολιτικάντηδες προσέγγισαν το κίνημα προσπαθώντας να απομυζήσουν την ικμάδα του, έχοντας ως απώτερο στόχο την άντληση πολιτικής υπεραξίας.
Δύο χρόνια πριν, και όταν το κίνημα ....
βρισκόταν σε εμβρυΪκό στάδιο και ο αγώνας του περιοριζόταν στις δράσεις ενάντια στα διόδια, κάποιοι καρεκλοκένταυροι δημοτικοί αρχοντίσκοι προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι ο αγώνας πρέπει να περιοριστεί στα διόδια και οι διεκδικήσεις μας να περιοριστούν σε μείωση των διοδίων, κάρτες ελεύθερης διέλευσης για τους κατοίκους μεμονομένων περιοχών ή στην καλύτερη να φύγουν τα διόδια από το χωριό μας και να πάνε στου γείτονα.
Φυσικά τα αιτήματα του κινήματος καθορίστηκαν από τον ίδιο τον κόσμο του και σε πολύ υψηλότερο πολιτικό επίπεδο, καθώς τα πιο υγιή και δυναμικά στοιχεία ήρθαν σε άνευ όρων ρήξη με λογικές διαπραγμάτευσης, συμβιβασμού και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων εν γένει.
Το κίνημα πλέον είχε θέσει ως άξονα του αγώνα του την πάλη για την κατάργηση όλων των διοδίων σε πανελλαδικό επίπεδο και την επέκταση του αγώνα του σε όλα τα κοινωνικά αγαθά.
Η στιγμή εκείνη ενάμιση χρόνο πριν αποτέλεσε και την παρακαταθήκη για την εξάπλωση του κινήματος σε πανελλαδικό επίπεδο. Οι «Επιτροπές Αγώνα Δεν πληρώνω» άρχισαν να ξεπηδούν σαν τα μανιτάρια σε όλη την Ελλάδα καθώς μεγάλη μερίδα του κόσμου που ήδη δοκιμαζόταν από την κρίση άρχισε να υιοθετεί πρακτικές ανυπακοής και συλλογικής αυτοοργάνωσης.
Το κίνημα «Δεν πληρώνω» μέσα σε λίγους μήνες από τη δημιουργία του, άρχισε να μετρά δεκάδες ενεργές συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα οι οποίες λειτουργούσαν αμεσοδημοκρατικά και αποφάσιζαν δράσεις.
Αυτή η πανελλαδική εξάπλωση ενός κινήματος το οποίο καλλιεργούσε και εφάρμοζε την ανυπακοή, τρόμαξε πολλούς και «γλύκανε» πολλούς περισσότερους.
Κατ’ αρχήν τρόμαξε τους μεγαλοεργολάβους οι οποίοι είχαν συνηθίσει να χαρατσώνουν τον ελληνικό λαό χρόνια τώρα χωρίς διαμαρτυρίες και αντιδράσεις και τώρα μαζί με την οικονομική κρίση βρέθηκαν αντιμέτωποι και με ένα ευρύ κίνημα άρνησης πληρωμής διοδίων.
Κατά δεύτερον τρόμαξε τους τραπεζίτες οι οποίοι χρηματοδοτούσαν με πιστώσεις τα έργα των μεγαλοεργολάβων και τώρα τα δάνεια θα καθίσταντο επισφαλή.
Κατά τρίτον τρόμαξε τις πολιτικές ορντινάντσες των προηγούμενων δύο, δηλαδή την κυβέρνηση και τα τσιράκια της που καλούνταν πλέον να αντιταχθούν σε ένα ογκούμενο μέτωπο πολιτικής ανυπακοής στην πράξη.
Γι’ αυτό τον λόγο αργότερα επιστρατεύτηκε ο Ρέππας με την ντροπολογία του, η τροχαία μεταβλήθηκε σε ιδιωτική εταιρία σεκιούριτι των εργολάβων, ενώ άρχισαν να πέφτουν βροχή και οι φρονηματικές διώξεις κατά μελών του κινήματος.
Το κίνημα μπροστά στα νέα καθήκοντα που έμπαιναν έπρεπε να βαθύνει την οργανωτική του και να αναπτύξει το επίπεδο της πολιτικής του δράσης. Έτσι διεξήχθησαν τρία Πανελλαδικά Συντονιστικά με αθρόα συμμετοχή, το πρώτο στον Βόλο, το δεύτερο στον Μώλο Φθιώτιδας και το τρίτο στην Νομική Αθηνών με απόσταση λίγων μηνών το ένα από το άλλο.
Μέσα από αυτά τα συντονιστικά αποκρυσταλλώθηκαν οι πολιτικές θέσεις του κινήματος σε σχέση με τα κοινωνικά αγαθά, ενώ δημιουργήθηκαν και κείμενα θέσεων σε σχέση με άλλα φλέγοντα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα που η κρίση έθετε ως επιτακτικά, όπως θέσεις για το χρέος, για το ρατσισμό και το φασισμό, για τους τρόπους οργάνωσης του κοινωνικού κινήματος σε μια κατεύθυνση γενικότερης ανατροπής του εκμεταλλευτικού συστήματος κ.α..
Μεταξύ των αποφάσεων του τρίτου Συντονιστικού ήταν και η θέσπιση του www.oxidiodia.gr ως του μοναδικου επίσημου διαδικτυακού μέσου έκφρασης του κινήματος.
Από την άλλη μεριά όπως προαναφέρθηκε, κάποιοι γλυκάθηκαν από την ραγδαία εξάπλωση του κινήματος. 
Μέσα σε αυτούς που γλυκάθηκαν εκτός από κάποιους κομματικούς καρεκλοκένταυρους, ήταν και μιά μικροκομματική κλίκα πέντε-έξι ατόμων των οποίων η παντελής τους αποχή από τους αγώνες τους αναδείκνυε πανηγυρικά σε «κινηματικά απολιθώματα».
Οι άνθρωποι αυτοί κατάφερναν να είναι πάντα απόντες από τους αγώνες αλλά πάντα παρόντες στον διαδικτυακό μικρόκοσμό τους (αγωνιστές του facebook).
Η κλίκα αυτή λοιπον, δημιούργησε το site www.denplirono.info και όποτε είχε όρεξη για καφέ και κουβεντούλα σύχναζε και σε ένα καφέ στο Μαρούσι, βαφτίζοντας αυτή τη συνεύρεση ως συνέλευση Βορείων Προαστίων.
Οι άνθρωποι αυτοί, εκτός της κινηματικής τους ανυπαρξίας, μέσω του site τους (www.denplirono.info) λασπολογούν ακόμη και σήμερα συστηματικά, δημιουργώντας εντυπώσεις. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούν να υπονομεύσουν τον αγώνα του υπαρκτού κινήματος και διαστρεβλώνουν τις πολιτικές του θέσεις και δράσεις οι οποίες δημοσιεύονται μόνο μέσω του επίσημου μέσου έκφρασής του (www.oxidiodia.gr).
Το κινήμα «δεν πληρώνω» αποτελείται από εκατοντάδες ανιδιοτελείς αγωνιστές οι οποίοι έχουν χύσει αίμα και ιδρώτα στους δρόμους συμμετέχοντας σε εκατοντάδες δράσεις (για όλες υπάρχουν βίντεο στο www.oxidiodia.gr), έχουν υποστεί δεκάδες διώξεις από το κράτος και τις εταιρίες και έρχονται καθημερινά σε σύγκρουση με όποιον εχθρεύεται τα συμφέροντα του λαού.
Ομαδούλες καναπεδάτων ρεμπεσκέδων δεν προκειται να αποτελέσουν ανάχωμα στον αγώνα μας. Το πολύ, πολύ να αποτελέσουν το πρώτο και ευκολότερο εμπόδιο που θα ισοπεδώσουμε στο δρόμο προς την τελική ανατροπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου